ความสำคัญ ผลกระทบ และค่าที่เหมาะสมของออกซิเจนในน้ำ เลี้ยงปลา

ความสำคัญของออกซิเจนที่ในน้ำต่อการเลี้ยงปลา

ในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ออกซิเจนที่ละลายน้ำ (DO) เป็นพารามิเตอร์ทางเคมีที่สำคัญที่สุดในการกำหนดคุณภาพน้ำ ระดับ DO ที่ต่ำเป็นสาเหตุของการตายของปลาในอุตสาหกรรมเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำมากกว่าปัจจัยอื่นๆ เช่น อุณหภูมิ ความเป็นด่าง และความเค็ม เช่นเดียวกับมนุษย์ ปลาต้องการออกซิเจนเพื่อการหายใจ ดังนั้น ปริมาณ DO ในน้ำจึงส่งผลต่อโอกาสการอยู่รอดของปลา

ปริมาณออกซิเจนที่ปลาใช้ขึ้นอยู่กับขนาด ระดับกิจกรรม (การกินอาหารและการสืบพันธุ์) ประเภทของปลา และอุณหภูมิของน้ำ ตัวอย่างเช่น ปลาขนาดใหญ่จะบริโภคออกซิเจนมากกว่าปลาขนาดเล็ก อย่างไรก็ตาม ปลาขนาดเล็กจะบริโภคออกซิเจนมากกว่าต่อหน่วยน้ำหนักตัว

โดยปกติแล้วออกซิเจนที่ละลายน้ำจะวัดเป็นมิลลิกรัมต่อลิตร (mg/L) หรือเป็นเปอร์เซ็นต์ (%) ของความอิ่มตัวของออกซิเจน อย่างไรก็ตาม ในอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำส่วนใหญ่ ปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำจะรายงานเป็นส่วนต่อล้านส่วน (ppm) โดย 1 mg/L เท่ากับ 1 ppm สามารถอ่านความสำคัญเพิ่มเติมได้ที่ ความสำคัญของการประเมินค่าดีโอ

ผลกระทบต่อปลาเมื่อระดับออกซิเจนในน้ำต่ำ

ไม่ว่าคุณจะมีตู้ปลาที่บ้านหรือกำลังดูแลฟาร์มปลาอยู่ก็ตาม สัญญาณบางอย่างบ่งชี้ว่าระบบได้รับออกซิเจนละลายน้ำในระดับต่ำ ซึ่งได้แก่:

1. ปลาทั้งหมดจะตายในเวลาเดียวกัน
2. ปลาจะหายใจไม่ออกที่ผิวน้ำเพื่อเอาออกซิเจน ซึ่งเรียกว่าอาการท่อ ปลาที่ตายส่วนใหญ่จะมีหลังโค้งงอและเหงือกบาน และมักจะอ้าปาก
3. เหตุการณ์ที่ออกซิเจนหมดลงมักเกิดขึ้นหลังจากพายุฝนฟ้าคะนองรุนแรง อากาศร้อนเป็นเวลานาน และเมื่อการเคลื่อนที่ของน้ำลดลง

ซึ่งสามารถอ่านผลกระทบต่อปลาเพิ่มเติมได้ที่ ผลที่เกิดขึ้นเมื่อมีค่า DO ต่ำเกินไป

ค่า PPM ที่เหมาะสมสำหรับปลา

เมื่อวัดปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ำสำหรับปลาหน่วยวัดคือ ส่วนต่อล้าน (ppm) ส่วนต่อล้านหมายถึงจำนวนโมเลกุลออกซิเจนต่อโมเลกุลทั้งหมดหนึ่งล้านโมเลกุลในน้ำ

ปลาต้องการระดับออกซิเจนที่ละลายในน้ำ 5-6 ppm เพื่อการเจริญเติบโตและการทำกิจกรรม ระดับออกซิเจนละลายในน้ำที่ต่ำจะสร้างสภาพแวดล้อมที่กดดันสำหรับปลา และน้ำที่มีระดับออกซิเจนละลายในน้ำต่ำมาก (ต่ำกว่า 2 ppm) ไม่สามารถรองรับปลาได้

ปลาบางชนิด เช่น ปลาแซลมอนน้ำจืด มีความอ่อนไหวเป็นพิเศษต่อระดับ ppm ที่ต่ำ ตัวอย่างเช่น ปลาแซลมอนน้ำจืดไม่สามารถสืบพันธุ์ได้เมื่อระดับลดลงต่ำกว่า 6 ppm ซึ่งโดยปกติแล้วจะเป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสำหรับปลาส่วนใหญ่

ปลาส่วนใหญ่จะหลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีระดับออกซิเจนละลายในน้ำต่ำกว่า 3.7 ppm และปลาบางชนิดจะละทิ้งพื้นที่ทั้งหมดเพื่อหาสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกว่าในการดำรงชีวิต เมื่อระดับลดลงอย่างต่อเนื่องต่ำกว่า 2 ppm สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังก็จะจากไปเช่นกัน ต่ำกว่า 1 ppm สิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเล เช่น หอยสองฝา ไส้เดือน หอยนางรม สัตว์จำพวกกุ้ง และหอยแมลงภู่ ซึ่งไม่สามารถอพยพตามธรรมชาติ จะมีอัตราการเจริญเติบโตและการรอดชีวิตลดลง